Engin Usta’ya

Bir neşe-i ümmît idin babacım önümüzde :
Sen benden okurdun seni, ben nerden okurdum?

Andın diye Âkifler'i sessiz bırakınca
Hayru’l Halefimdir diye şâirliğe vurdum

Şi’rin özü insandaki bir rûh ve de nağme
Yalnız ben o nağmeyi ne duydum ne duyurdum

Yırttım koca bir ömrümü , huffâş gibi kaldım
Tam kırk yılın beyt-i hâzânında oturdum**

Sen, başka ufuklar bularak yükseledurdun;
Ben kendi vücûdumda kalıp çırpınadurdum

Dertten ve kederden yine işittiyse işitti
Bülbül gibi nağme duymadı benden hele yurdum

huffâş: yarasa
Beyt-i hazan: Hz Yakubun hüzün evi

** 40 yaşında vefat etmesine işaret