Eksik

Sevgili terk edilmiş tavanı gökyüzü olan mağaram, bugüne kadar kimse senin gibi kucaklamadı beni. Sessizliğin kalbimin en derinlerine işliyor. Bugün, yılın beraber olduğumuz ilk kış gecesi, en sessiz zamanlarımız. O kadar özlemişim ki... Sayende tamamlanıyor eksik benliğim.

Burdan ayrılmak mı?
Merak etme, bir yere gittiğim yok. Sen de biliyorsun senden kopamayacağımı. Gördüğün gibi tek değişen, yanımdaki birileri.
Senin ruhundan habersiz geliyorlar ben de farkındayım... Ama bil ki bir gün gelecek; en az senin kadar huzur verecek "Sığınağım"la tanıştıracağım seni...
Çünkü o da benim gibi, dinlemeyi bilene, sessizliğiyle anlatıyor dertlerini.
Şimdilik duyamadığımı zannediyor sesini.
Bilmiyor ki o günün geç de olsa geleceği, kalbimin acayip hallerinde gizli...

Unutma! Kusursuz olmak zorunda değil kimse, bazen kişiler sadece gerektiği yerde olmalı...
Hepimiz yaşayacağız o yüzleşme heyecanını.
Korkuyorsun biliyorum...
En zor dürüstlük kendi özümüze karşı olan değil midir zaten?
Önce kendini kandırırsın, sonraysa başkalarını çünkü böylesi en kolayı.
Hangimiz unutmak istemedik ki gerçeğin getirdiği acıları?

Uyarımı yapayım şimdiden, bu yolda dizlerinin üzerine çöktürecek seni Zaman'ın kaçınılmaz alayı.
Bakıyorum, sahte çözümlerin ne kadar da çabuk elinde patladı?
Yoracak seni yalnızlığın, bırakacaksın kaçmayı, kabullenecek, pes edecek, teslim olacaksın.
İşte o zaman yatıştıracak ruhunu, senin gibi mağlubiyeti tatmış olanın varlığı...