EVBE

| ortakların zincire vurulduğu günlerde


Ne  kul olabildim ne şeytanlara yoldaş
Affet Allahım beni, döndür senin yoluna
Ben bilmesem de sendin hâlime sırdaş
Affet Allahım beni, döndür senin yoluna

Temiz saydım kendimi, gayrısını ayıpladım
Sayılar yetmedi isyanıma, gurur ile söyledim
Kaç kere de ‘tövbe’li  günâhları boyladım
Affet Allahım beni, döndür senin yoluna

Kibirlendim, böbürlendim hava attım  âleme
İblis gibi hoca oldum, yazdım hokka kaleme
Kitap yüklü eşek oldum, korku verdim eleme
Affet Allahım beni, döndür senin yoluna

Korkusuzca hata ettim, sanki sensiz mekan var !
Sağlığa da  güvendim, gerçi elde zaman var
Üzülsem de sıkılsam de bildim senden eman var
Affet Allahım beni, döndür senin yoluna

Doğru sözü yuttum orda akla gelmedi hesab
Geceleri keder buldum, tövbe kâra hiç nisab
Hayırlı bir evlat mıyım, verme babama azab
Affet Allahım beni, döndür senin yoluna

Kardeşime kardeş miyim? Yarın çıkar mahşerde
Hangi yüzle Mustafâ’nın bakarım yüzüne, o yerde 
Hâki’ye de bir kerrecik  ‘Kulum’ desen yeter be 
Affet Allahım beni, döndür senin yoluna